نور  احمد

لاَ یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَهَا لَهَا مَا کَسَبَتْ وَ عَلَیْهَا مَا اکْتَسَبَتْ رَبَّنَا لاَ تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا

 رَبَّنَا وَلاَ تَحْمِلْ عَلَيْنَا إِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِنَا رَبَّنَا وَلاَ تُحَمِّلْنَا مَا لاَ طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ

عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَآ أَنتَ مَوْلاَنَا فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ.

خداوند هیچ كس را جز به قدر توانایى‏اش تكلیف نمى‏كند . آنچه [ از خوبى ] به دست آورده به سود او ، و آنچه [ از بدى ] به دست آورده به زیان اوست
پروردگارا! اگر ما فراموش يا خطا كرديم‏، ما را مؤاخذه مكن‏! پروردگارا! تكليف سنگينى بر ما قرار مده‏، آن چنان كه [به خاطر گناه و طغيان‏،] بر كسانى كه پيش از ما بودند، قرار دادى‏! پروردگارا! آنچه طاقت تحمل آن را نداريم‏، بر ما مقرّر مدار! و آثار گناه را از ما بشوى‏! ما را ببخش و در رحمت خود قرار ده‏! تو مولا و سرپرست مايى‏، پس ما را بر جمعيّت كافران‏، پيروز گردان‏

(نشانه ۲۸۶  سوره بقره-کتاب آسمانی قرآن)

خدا جونم این روزا حواست به من باشه لطفا.....

                                              بسم الله الرحمن الرحيم           

وَ إِنْ يَمْسَسْکَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلا کاشِفَ لَهُ إِلاَّ هُوَ وَ إِنْ يَمْسَسْکَ بِخَيْرٍ فَهُوَ عَلى‏ کُلِّ شَيْ‏ءٍ قَديرٌ(۱۷)

                                                بسم الله الرحمن الرحيم

إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْبَلَاء الْمُبِينُ (۱۰۶)   وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ (۱۰۷) وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ (۱۰۸) 

                                                    بسم الله الرحمن الرحيم

 قل اعوذ برب الفلق (1) من شر ما خلق (2) و من شر غاسق اذا وقب (3) و من شر النفاثات

 فى العقد (4) و من شر حاسد اذا حسد (5)

بگو پناه مى برم به پروردگار صبحدم (1).از شر هر چه كه او خلق كرده و داراى شر است (2).و از شر شب وقتى كه با ظلمتش فرا مى رسد (3).و از شر جادوگر كه به گره ها مى دمند و افسون مى كنند (4).
و از شر حسودى كه بخواهد زهر حسد خود را بريزد وقتی که مبتلا به حسد گشته (و عليه من دست بكار توطئه شود) (5).

پ.ن:

۱-در این آیه به سه نوع شر به صورت خاص اشاره شده است:يكى شر شب وقتى داخل مى شود. و دوم شر ساحران . و سوم شر حاسد، كه مشغول توطئه مى گردد. و تاکید بيشتر نسبت به اين سه نوع شر بخاطر اين است كه انسان از اين سه شر غافل است ، يعنى اين سه نوع شر در حال غفلت آدمى حمله مى آورند.

۲-پی نوشت بیشتری ندارد ..ذکر این سوره صرفا برای آرامش دلم بود که بدونم در پناه خدا هستم...چون به خدا پناه بردم.

                                                بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم

 قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا

إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ  (۵۳)

 بی تردید خدا همه گناهان را می آمرزد كه او خود آمرزنده مهربان است (۵۳)

(کتاب آسمانی قرآن-نشانه  ۵۳ سوره ی زمر)

پ.ن:

۱-ز یزدان نباشد کسی ناامید و گر تیره بینند روز سپید

بریده نباید امید از خدا که تا جاودان او بود پادشاه  (حکیم ابوالقاسم فردوسی)

۲-امام علی (ع) در مناجات شعبانیه فرمود:

الهی! نومیدی و یأس را بر گمان نیکم (به تو) چیره نمی کنم و امیدم را از بزرگواری و بخشش زیبای تو، نمی بُرم.  ( بحار الأنوار، ج 94، ص 99)

۳- جالب است بدانید که بر روی قطعه سوم  پرده خانه کعبه این آیه شریف نوشته شده است.  

۴-حضرت مولانا در این باب چنین زیبا میفرماید:

سایــه حــق بــر ســر بـنــده بـــود         عـاقـبـت، جــویـنـده یابـنـده بـــود

گـفـت پیغمـبـر کـه چـون کـوبی دری         عــاقـبـت زان در بـــرون ایــد ســری

چــون نشینی بــر ســر کــوی کـسی       عــاقـبـت بینی تــو هـم روی کـسی

چــون زچـاهی می کنی هر روز خـاک       عــاقـبـت انـــدر رسی در آب پــاک

انـبیاء گـفتـنـد نـومیــدی بــد است            فضل و رحمت های باری بی حد است

از چـنیـن مُحـسـن نشایـد نـا امیـد             دسـت در فــتـراک ایـن رحـمـت زنیـد

بعد نـومیـدی، بسی امیـدهـا است           از پس ظلمت بسی خـورشیدهـا است

سـوی نــومیـدی مــرو امیـدهـاست           سـوی تـاریکی مرو، خـورشیدهاست

نــاامیــدی هـا بـه پیـش او نـهیــد              تــا زدردِ بی دوا بیـــرون جــهیـد 

۵-ملا فتح الله کاشانی  در تفسیر این آیه چند نکته را بیان کرده است:

یکی آن که فرمود: «یا عبادی»، که متضمّن لطف خطاب است و نگفته که «یا ایُّها العُصاة» و ای گناهکاران که دربرگیرنده قهر [و غضب] است؛

دوم آن که فرمود: «لا تَقْنَطوا» که صریحا دال است بر نهی از نا امیدی، و آن مستلزم تحریم یأس است از مغفرت و عدم جواز نومیدی از رحمت؛

سوم آن که اکتفا به ذکر «لا تَقْنَطوا» ننموده، بلکه به جهت مبالغه و تأکیده تفصیل آن نموده که «اِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنوبَ جَمیعا»؛

چهارم آن که در آیه، اسم اللّه و مفرد آورد نه ضمیر جمع، و نگفت ما بیامرزیم، بلکه گفت بیامرزم؛

پنجم آن که دایره مغفرت خود را به تمامی گناهان گسترش داده و آن را به مقداری و جزئی مخصوص نگردانید؛

ششم آن که آن را موکَّد ساخت به قول «اِنَّه هُوَ الغَفورُ الرَّحیم» به جهت مبالغه و اصرار در آن؛

هفتم آن که مغفرت را بر رحمت مقدم داشت به جهت شدّت عنایت او بر آن؛

هشتم آن که رحمت را به آن ضمیمه کرد نه باقی صفات را تا اشاره باشد به فراگیری رحمت و شمول آن بر تمامی افراد

۶-نـامـهٔ سیــاه نـتـرسـم كـه روز حـشـر               با فیض فضل او صد از این نامه طی كنم(حضرت حافظ)

۷ - تعبير به يا عبادى ( اى بندگان من ! ) آغازگر لطفى است از ناحيه پروردگار و تعبير به اسراف به جاى ظلم و گناه و جنايت نيز لطف ديگرى است (تفسیر نمونه)

۸-تعبير به على انفسهم كه نشان مى دهد گناهان آدمى همه به خود او باز مى گردد نشانه ديگرى از محبت پروردگار است (تفسیر نمونه)

۹-تعبير به لا تقنطوا ( مايوس نشويد ) با توجه به اينكه قنوط در اصل به معنى مايوس شدن از خير است به تنهائى دليل بر اين است كه گنهكاران نبايد از لطف الهى نوميد گردند و تعبير من رحمة الله بعد از جمله لا تقنطوا تاكيد بيشترى بر اين خير و محبت مى باشد .  (تفسیر نمونه)

۱۰-هنگامى كه به جمله ان الله يغفر الذنوب مى رسيم كه با حرف تاكيد آغاز شده و كلمه الذنوب ( جمع با الف و لام ) همه گناهان را بدون استثنا در بر مى گيرد سخن اوج مى گيرد و درياى رحمت مواج مى شود و هنگامى كه جميعا به عنوان تاكيد ديگرى بر آن افزوده مى شود اميدوارى به آخرين مرحله مى رسد .(تفسیر نمونه)

۱۱-توصيف خداوند به غفور و رحيم كه دو وصف از اوصاف اميد بخش پروردگار است در پايان آيه جائى براى كمترين ياس و نوميدى باقى نمى گذارد . (تفسیر نمونه)

با این اوصاف آیا باز هم جایی برای نا امیدی باقیست !!!

خدایا به نام نامی الله  وجودم رو سرشار از لطف و امید به درگاهت کن.

                                            بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم

انا انزلناه فی لیلة القدر(۱) و ما ادراک ما لیلة القدر (۲) لیلة القدر خیر من الف شهر(۳) تنزل الملائکة و الروح فیها باذن ربهم من کل امر (۴) سلام هی حتی مطلع الفجر(۵)

ما این قرآن عظیم الشأن را در شب قدر نازل کردیم(۱) و چه تو را به عظمت این شب قدر آگاه تواند کرد؟ (۲) شب قدر (به مقام و مرتبه) از هزار ماه بهتر و بالاتر است . (۳)در این شب فرشتگان و روح به اذن خدا از هر فرمان (و دستور الهی و سرنوشت مقدّرات خلق را) نازل می گرداند .(۴) این شب، رحمت و سلامت و تهنیت است تا صبحگاه (شهود).(۵)

(کتاب آسمانی قرآن-   سوره قدر)

پ.ن:

۱-میبدی در تفسیر    کشف الا سرار  در تفسیر این سوره می نویسد: 

 ما در تعظیم شب قدر از آسمان، قرآن فرستادیم، و به وحی پاک و پیغام راست، عالمیان را از خیرات و برکات و منزلت و مرتبت این شب، خبر دادیم.

 اندرین شب جنّات عدن و فرادیس اعلی، درها باز نهاده و ساکنان جنة الخلد بر کنگره ها نشسته، و ارواح انبیا و شهدا، در علیین فرا طرب آمده (به طرب و شادی درآمده)، نسیم روح ازلیت از جانب قربت (نزدیکی خداوند سبحان) به دل دوستان می دمد، و باد کرم از هواء فردانیت (ناحیه یگانگی خدا )بر جان عاشقان می وزد، وز دوست خطاب می آید که: «لیقم القانتون أین المستغفرون»؟

 کجا اند جوانمردان شب خیزان که در آرزوی مواصلت (وصل )ما بی خواب و بی آرام بوده اند و در راه عشق ما، شربت بلا نوشیده اند؟ تا ما خستگی ایشان مرهم نهیم و اندر این شب قدر، ایشان را با قدر و منزلت باز گردانیم!

که امشب شب نواختن و نوازش بندگان است، وقت قبول توبه عاصیان است، موسم و میعاد آشتی جویان است. هنگام ناز عاشقان و راز محبّان است.

 همه شب داعیان (دعا کنندگان )را اجابت است، سائلان (درخواست کنندگان) را عطیّت است، مجتهدان (کوشندگان) را معونت (کمک) است، مطیعان را مثوبت (ثواب) است، عاصیان را مغفرت است، محبّان را کرامت است

و فرشتگان از آسمان به زمین آیند به عدد سنگریزه جهان، و جبرئیل روح الامین در پیش ایستاده، این است که رب العالمین گفت:تنزلّ الملائکة و الروح فیها بإذن ربهم.

فرشتگان از آسمان به زمین آیند و جبرئیل در پیش ایستاده ,چهار علم با خود آورند !یکی بر بام کعبه ,یکی بر طور سینا ,یکی بر صخره قدس و یکی بر سر روضه مصطفی بر افرازند .

آن شب فرشتگان با جبرئیل به همه خانه های مومنان در آیند ,هر جا می و می خواره ای باشد یا عاق پدر و مادر !یا کسی که نماز نکند یا در خانه سگی باشد ,یا دو مسلمان که با یکدیگر به هجرت باشند و با هم سخن نگویند !فرشتگان در آن خانه ها وارد نشوند و اهل آن از خیرات و برکات ان شب محروم باشند !

و هر گاه مومنی را در ان خانه ها در نماز ببینند بر او سلام کنند و اگر مومنی در خواب بود در او به رحمت نگرند .

در آن شب جبرئیل چندان رحمت بر مومنان پخش کند که زیادت آید وچون زیاد آید پرسد خداوندا:زیادتی را چه کنم ؟

فرمان آید که سزاوار کرم ما نباشد که رحمت خود را که به خلق فرستادیم باز بریم آن را میدار تا مجاهدین راه حق ,کافران را هزیمت دهند و فرزندان آنان را اسیر آورند ان گاه رحمت ها را به فرزندان کافران ده و آنها را بهره مند کن باشد که به برکت این رحمت ایمان آرند .

چون شب قدر صبح شود جبرئیل فرشتگان را بانگ زند که رحیل رحیل باید به آسمانها باز گردیم .فرمان از آفریننده جهان رسد که هنوز هنگام بازگشتن نیست که شما خفتگان امت محمد را سلام کردید ,گروهی هنوز در خوابند صبر کنید تا بیدار شوند و ایشان را سلام کنید !

پس از ان از سوی حق ندا اید که :ای مقربان درگاه گواه باشید که از امت محمد هر که مطیع و فرمان بردار بود طاعتش را پذیرفتم و هر چه گناه کار و نافرمان بود (به شفاعت مصطفی ) آنان را به مطیعان بخشیدم .

۲-نه تنها قرآن در ماه رمضان فرو فرستاده شده است ، بلكه كتب ديگر آسماني نيز در اين ماه نازل شده اند . امام صادق عليه السلام در اين باره مي فرمايد :« نزلت التوراه في ست مضين من شهر رمضان ...»(وسائل الشيعه ، علامه حرعاملي )

۳-درفرهنگ اصطلاحات عرفاني ليلةالقدر اين گونه تعريف شده است: «شبي است كه سالك را به تجلي خاص مشرف ميكنند تا به آن تجلي قدر و مرتبه خود را نسبت به محبوب بشناسد.»

۴- آن شب قدرى كه گویند اهل خلوت امشبست  یارب این تأثیر دولت از كدامین كوكبست(حضرت حافظ)

شب قدر است و طى شد نامه هجر   سلام هى  حتی مطلع الفجر (حضرت حافظ)

۵-قدر شب قدر خویش دریاب امشب شب قدر توست بشتاب (نظامى) 

۶-ز آن شب قدرست كاختر وار تافت      قدر جان از پرتو جانان بود

 این سایه و این سپید از قدر یافت      همچنانك قدر تن از جان بود (حضرت مولانا )

۷-شش ، دوازده وهيجده روز از ماه رمضان گذشته بود كه به ترتيب تورات ، انجيل و زبور نازل شد و قرآن در شب قدر فرو فرستاده شد. علاوه بر آن مصحف ابراهيم و نوح و ... در اين ماه نازل شده است .(تفسير نمونه )

۸-علی بن ابراهیم قمی در تفسیری درباره نزول فرشتگان و روح، در شب قدر میگوید:فرشتگان و روح القدس، در شب قدر، بر امام زمان (علیه السلام) نازل می شوند و آنچه را از مقدرات سالانه بشر، نوشته اند، به او تقدیم می دارند.

در شب قدر از روح بلند مولي علي (ع) براي  ثبت تقدیری عالی در این سال برای خودم و خانواده ام و دوستانم  و همراهان وبلاگم   و کلیه مخلوقات اعم از انس وجن استمداد مي طلبم. ...یا علی نظری به ما کن....

            يا رَب بِه حَـّقِ نادَ علياً سَيَنْجَلي يا رَب بِه حَـّقِ شاه نَجَف مُرْتضي عَلي  

                        بگير دست مارا  يا مصطفي محمد و يا مرتضي علي   

                                                بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم

إِنَّ اللَّهَ وَ مَلَآئِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِىِّ يَآ أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ صَلُّواْ عَلَيْهِ وَسَلِّمُواْ تَسْلِيماً(۵۶)

همانا خداوند و فرشتگان او بر پيامبر درود میفرستند؛ اى كسانى كه ايمان آورده ايد! شما (نيز) بر او درود فرستيد و به او سلام كنيد سلامى همراه با تسليم(۵۶)

(کتاب آسمانی قرآن-  نشانه ۵۶  سوره احزاب)

پ.ن:

۱-تسلیم از  کلمه  سلام (از نامهای خداوند از آنرو که بری از عیب و نقص است)   گرفته شده و به معنی راضی شدن ، سلام کردن ، عافیت طلبیدن و دوری جستن از آفت و بلاست.

۲-صلوات خدا و فرشتگان دايمى است. یصلون فعل مضارع است که دلیل بر استمرار دارد(تفسیر نور)

۳-هرگاه خواستيد ديگران را به كار خيرى دعوت كنيد، اوّل خود شروع كنيد.خداوند براى فرمان صلوات به مردم، اوّل از صلوات خود و فرشتگان نام میبرد.(تفسیر نور)

۴-مقام پيامبرآن قدر والا است كه آفريدگار عالم هستى و تمام فرشتگانى كه تدبير اين جهان به فرمان حق بر عهده آنها گذارده شده است بر او درود مى فرستند، اكنون كه چنين است شما نيز با اين پيام جهان هستى هماهنگ شويد(تفسیر نمونه)

۵-صلات و صلوات هر گاه به خدا نسبت داده شود به معنى فرستادن رحمت است ، و هر گاه به فرشتگان و مؤ منان منسوب گردد به معنى طلب رحمت مى باشد.(تفسیرنمونه)

۶-تعبير به (يصلون ) به صورت فعل مضارع دليل بر استمرار است يعنى پيوسته خداوند و فرشتگان رحمت و درود بر او مى فرستند، رحمت و درودى پيوسته و جاودانى.(تفسیرنمونه)

۷-صلاة در اصل به معناى انعطاف بوده، و صلات خدا بر پيغمبر به معناى انعطاف او به وى است، به وسيله رحمتش، البته انعطافى مطلق چون صلات را مقيد به قيدى نكرده (تفسیر المیزان)

۸-امام صادق (عليه السلام) در باب این آیه فرمود: درود خداوند به معناى رحمت، درود ملائكه به معناى به پاكى ياد كردن و درود مردم به معناى دعاست(تفسير نورالثقلين)

۹-رسول خدا فرموده اند : بخيل كسي است كه نام من در نزد او برده شود و بر من صلوات نفرستد(تفسیر اطيب البيان)

۱۰-از امیرالمومنین(ع) روایت شده است که فرمود: برای این آیه ظاهری و باطنی است و ظاهرش صلوا علیه است و باطنش سلموا تسلیما . یعنی تسلیم نمایید برای کسی که او را وصی گردانیده است بر شما و بر آنچه به او سپرده است. پس فرمود: این است، آنچه به من خبر می دادم که تأویل را کسی می فهمد که حسی لطیف و ذهنی صاف و تمیزی صحیح داشته باشد(کتاب شرح صلوات)

۱۱-از ابن عباس روایت شده که گفت: چون این آیه نازل شد رخساره مبارک پیامبر خدا(ص) از غایت مسرت بر افروخته گشت و فرمود: تهنیت مرا که آیه ای بر من نازل شده است که در نزد من دوست تر از دنیا و از هرچه در دنیا است(کتاب شرح صلوات)

۱۲-حضرت محمّد فرمودند: در زمین، فرشتگانى هستند که در گردش اند و سلام امتم را به من مى رسانند.

۱۳-پیر هرات خواجه عبدالله انصاری در باب (سَلِّمُوا تَسْلِیماً) در کتاب شرح منازل السائرین میفرماید: تسلیم خویشتن به وی سپردن است. هر چه میان بنده است با مولی ـ تعالی ـ از اعتقاد و از خدمت و از معاملت و و از حقیقت همه بنا بر تسلیم است ، سَلِّمُوا تَسْلِیماً.

 این بزرگوار تسلیم توحید  را  بر سه چیز میداند  : خدای را نادیده بشناختن، و نادریافته پذیرفتن، و بی معاوضه ی چیزی پرستیدن.

و تسلیم تعظیم  را بر سه قسم میشمارد:سعی خود در هدایت وی گم کردن،و جهد خود در معرفت وی گم دیدن، نشان خود در فضل وی گم کردن.

۱۴-شیخ نجم رازی مقام تسلیم را تسلیم شدن در برابر خداوند، به گونه ای که بنده در مقابل مصائب راضی باشد،میداند.

۱۵-مؤمن نه تنها از رخدادهاى ناگوار احساس دلتنگى نمىکند، بلکه اصلا خواستهاى ندارد. اگر او «دل» را در اختیار خود داشته باشد، مىتواند نهال آرزو را در آن برویاند، ولى اگر دل را به خدا سپرده باشد، دیگر چیزى در اختیار او نیست که در آن نهالى غرس کند. از این رو خداوند در باره چنین سالکان صالح مىفرماید: وسلموا تسلیما(آیت الله جوادی آملی)

۱۶-در حدیثی از امام علی آمده است که «خداوند به داوود وحی کرد، می خواهی و می خواهم و فقط آنچه می خواهم می شود، پس اگر نسبت به آنچه می خواهم تسلیم گشتی ، در آنچه می خواهی تو را کفایت می کنم و اگر نسبت به آنچه می خواهم نیز تسلیم نگردی ، تو را در آنچه می خواهی در رنج می افکنم ، پس جز آنچه می خواهم نمی شود.» (به نقل از علامه مجلسی)

۱۷-امام جعفر صادق میفرماید:چنانچه بنده به قدرت خداوند مُقِرّ و به خواست او تسلیم باشد، خداوند هم حاجتش را بر آورده می سازد. ( به نقل از علامه مجلسی)

۱۸-مولا علی در نهج البلاغه میفرماید : الاايمان افضل من الاستسلام (ايمانى نيكوتر از تسليم فرمان خدا بودن نيست.)

۱۹-تمام دعاهای صحیفه سجادیه نیز با صلوات آغاز می شود و یا پایان می یابد.در برخی از دعاها نیز در اواسط دعا، صلوات فرستاده شده است.

۲۰-شیخ رجبعلی خیاط میگفت فرستادن صلوات تا چهل شب برای ایجاد دوستی خدا در دل مناسب است.

۲۱-در حديث قدسى خداوند خطاب به خواجه کائنات حضرت محمد چنین می فرماید :

                                                     بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم

پيشگامان مقدمند، (10) آنها مقربانند! (11)

(کتاب آسمانی قرآن-نشانه ۱۰ و ۱۱ سوره واقعه )

 پ.ن:

 1-سابق در لغت عرب به معنی پیشتاز و پیشرو است

 2-سابقون،كسانى هستند كه نه تنها در ايمان پيشگامند، كه در اعمال خير و صفات و اخلاق انسانى نيز پيشقدمند (تفسیر نمونه)

 3-سابقون مفهوم گسترده دارد مفهومى كه همه پيشگامان را در هر امت و ملتى و ادیانی را شامل میشود.( تفسیر نمونه)

4-مراد از سابقون، كسانى هستند كه در خيرات سبقت مىگيرند، و قهرا وقتى به اعمال خير سبقت مىگيرند، به مغفرت و رحمتى هم كه در ازاى آن اعمال هست سبقت گرفتهاند(تفسیر المیزان)

5- مراد از سابقون اول، سابقين به خيرات، و مراد از سابقون دوم سابقين به اثر خيرات يعنى مغفرت و رحمت است(تفسیر المیزان-علامه طباطبایی)

۶-منظور از قرب در آيه «اولئك المقرّبون»، قرب منزلت است نه منزل و مكان. قرب به خداوند با ادّعا حاصل نمىشود.مقرّبان كسانى هستند كه در كمالات پيشقدم باشند. (تفسیر نور)

7-امام باقر (ع)، مصداق بارزِ «السابقون السابقون» را، انبيا وحضرت على میداند (تفسیر نور)

8-و در مجمع البيان از ابى جعفر (ع) روايت كرده كه فرمود: سابقين چهار كس هستند: اول پسر آدم هابیل ، كه به دست برادرش كشته شد، و دوم پيشگام امت موسى بود، كه همان مؤمن آل فرعون است، سوم پيشگام امت عيسى، يعنى حبيب نجار است، و چهارم پيشگام امت اسلام، يعنى على بن ابى طالب (ع) است.

9-شيخ طوسي درسندي كه از ابن عباس دارد از او روايت كرده كه گفت : از رسول خدا (صلياللهعليهوآلهوسلّم) معناي آيه شريفه و السابقون السابقون اولئك المقربون في جنات النعيم را پرسيدم ، فرمود : جبرئيل به من گفت : اينان عبارتند از علي ، و شيعيان راستین او ، آري علي و شيعيانش جلوتر از هر كس ديگر به بهشت در ميآيند و به كرامت و احترامي كه نزد خدا دارند مقرب درگاه خدايند

10-روایات معتبر است که حضرت محمد خطاب به مولایمان علی مي فرمايد

يا علي لا يعرفك الاّّّ الله و انا اي علي! تو را هيچكس نشناخت جز خدا و من درابتداي خلقت

11- توضیح نوسنده: پر واضح است که چه کسی میتواند مصداق بارز السابقون باشد..جز مولایمان علی که اولین مسلمان و ایمان آورنده به محمد بود...

12-در زيارتنامه مولي در روز غدير علي (عليه السلام) ذکر شده است: السلامٌَُُُ عليكُُ ايها النبأ العظيم، سلام برتو اي خبر بزرگ عالم!

13-جبران خليل جبران نويسنده معروف مسيحي مي نويسد:
علي از جهان درگذشت، در حاليكه شهيد عظمت خود شد. در حالي كه نماز ميان دو لبش بود و دلش از شوق پروردگار لبريز بود. عرب حقيقت مقام و قدر علي را نشناخت، تا از ميان همسايگان پارسي آنان، مردمي به پا خاستند و بين گوهر و سنگ ريزه را فرق گذاشتند.

14-جرج جرداق نویسنده و پژوهشگر مسیحی در مورد ایشان اینچنین مینویسد:

آيا از فرمانروايي خبر داري که خود نان سير نخورد زيرا که در کشور او کساني يافت مي شدند که با شکم سير نمي خوابيدند و جامه نرم نمي پوشيدند؟(زيرا در ميان ملت کساني بودند که لباس خشن و درشت مي پوشيدند) و درهمي را اندوخته خود نساخت؟ و به فرزندان و ياران خود هم وصيت کرد که غير از اين راه و روش نپيمايند. برادر خود را به خاطر يک دينار - که بدون حق از بيت المال طلب مي کرد - مورد بازخواست قرار داد و پيروان و فرمانداران خود را به خاطر يک گرده نان که به عنوان رشوه از ثروتمندي گرفته و خورده بودند، تهديد کرد و به محاکمه و دادگاه کشانيد.
نزد حقيقت و تاريخ يکسان است او را بشناسي يا نشناسي. تاريخ و حقيقت گواهي مي دهند که او وجدان بيدار و قهار، شهيد نامي، پدر و بزرگ شهيدان، علي بن ابي طالب، صوت عدالت انساني، شخصيت جاويدان شرق است. چه مي شد بر تو اي دنيا، اگر نيروهاي خود را جمع مي كردي و در هر زماني يك علي مي آوردي با عقلش و قلبش و با زبان و ذوالفقارش! "

۱۵-انس‏بن مالك نقل مي‏كند كه پيامبر (ص) فرمود: صَلَّتِ المَلائكَةُ عَلَيَّ و عَلي عَلِيٍّ سَبْعاً اَنَّهُ لَم يَرفَع اِليَ السَّماء شَهادَة اَن لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ و اَنَّ مُحَمّدَاً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ اِلاّ مِنّي و مِنْهُ
(ملايكه و فرشتگان بر من و علي هفت سال صلوات و درود فرستادند؛ چون در آن هنگام، جز من و علي گوينده كلمه شهادتين، كسي بر زمين نبود).

۱۶-  اميرالموءمنين (ع) مي‏فرمايد: "من هفت سال پيش از آنكه يك تن از امت اسلام خدا را پرستش كند، رو به درگاه او آوردم. صداي فرشته وحي را مي‏شنيدم و نور حق را به مدت هفت سال مي‏ديدم. در آن هنگام، رسول خدا از اظهار مقام نبوت خويش ساكت بود و خداوند به وي اجازه بيم‏دادن خلق از نافرماني حق و تبليغ رسالت نداده بود.(علي عليه‏السلام چهره درخشان اسلام: ص 14)

۱۷-شيخ‏بهاءالدين عاملي مي‏گويد: "امام علي‏بن ابي‏طالب جوانمردي است كه در مقام بزرگداشتش هرچه مي‏خواهي بگو، جز آنچه عيسويان در باره مسيح (ع) گفتند. او سرّ كشتي نوح، پرتو آتش كليم و راز بساط سليمان بود." (عاملي: ص 27).

۱۸-سلیمان کتانی، نویسنده مسیحی می گوید: سخن گفتن درباره امام علی (ع) از نظر قرب معنوی، کمتر از ایستادن در محراب عبادت نیست

۱۹-در کتب مقدس و از جمله انجیل بارها از حضرت «ایلیا» یاد شده است. گاهی او را «آلیا» یا «ایلی » گفته اند. این اسم در کتابهایی آمده است که قدمتی بسیار پیشتر از اسلام دارند; یعنی قبل از تکامل زبان عربی و به وجود آمدن حرفی مثل «ع ». با این توضیح، اگر اول: آلیا، ایلیا و ایلی به جای الف حرف ع بگذاریم می شود: عالیا، عیلیا و عیلی  و مقصود همان علی است.(  کتاب «علی و پیامبران »، نوشته حکیم سیالکوتی )

۲۰-در حدیثی  که از ابن عباس نقل شده، پیامبر اکرم(ص) فرمود: ای علی! تو نخستین مؤمن در میان مؤمنان، و نخستین مسلمان در میان مسلمانان هستی..؛ یا علی انت اول المؤمنین ایماناً و اول المسلمین اسلاماً

توضیح نویسنده وبلاگ: پس مولایمان علی در ایمان السَّابِقُونَ  بود...

۲۱-حضرت محمد فرمود: نخستین کسی که با من نماز خواند، علی(ع) بود؛ اول من صلی معی علی

(کنزالعمال فی سنن الاقوال و الافعال)

توضیح نویسنده وبلاگ:    وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ...

۲۲-امام سجاد(ع) فرمود: نخستین کسی که جانش را برای خداوند فروخت، علی بن ابی­طالب بود؛ اول من شری نفسه للله علی بن ابی­طالب.( بحارالانوار، ج 36)

 حدیث فوق اشاره است به لیلة المبیت که در قرآن هم به آن اشاره شده است.

«وَ مِنَ النَّاسِ مَن یشری نَفسَهُ ابتِغاءَ مَرضاتِ اللهِ وَ اللهِ رَؤُفٌ بِالعِبادِ. (بقره: 207)؛ گروهی از مردم (با ایمان و فداکار، همچون علی(ع) در «لیلة المبیت» به هنگام خفتن در جایگاه پیغمبر(ص)، جان خود را به خاطر خشنودی خدا می­فروشند و خداوند نسبت به بندگان مهربان است».

توضیح نویسنده وبلاگ:    مولایمان علی در  این حدیث هم مصداق  وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ  هستند.

۲۳-پیامبر اکرم(ص) فرمود: نخستین کسی که از اهل بهشت وارد بهشت می­شود، علی بن ابی­طالب(ع) است؛ ان اول اهل الجنة دخولاً الیها علی بن ابی­طالب(ارجح المطالب )

توضیح نویسنده وبلاگ:      وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ

و نکته آخر در حروف ابجد

کلمه السابقون به ابجد:

  ا     ل     س     ا      ب      ق     و      ن =250  

1   + 30   + 60   +  1    +  2   +   100 +   6   + 50 =250

لغات (یعنی علی) به ابجد:

ی     ع      ن     ی      ع     ل     ی =250

 10  +  70  +   50  +  10   + 70   + 30  +  10 =250

پس:السابقون السابقون  = 500 =   ( 250  +  250  =500 )

السابقون یعنی علی=500 =   ( 250  +  250  =500 )

حتی حروف  و اعداد هم بر پیشگام بودن علی وآل علی شهادت میدهند...

         پیشکشی ناقابل به  پیشگاه  نور مقدس مولایمان علی که به فرموده خواجه کائنات محمد مصطفی ، نور فرشتگان از نور اوست...

بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم

زَكَرِيّآ إِذْ نادى رَبَّهُ رَبِّ لا تَذَرْنى فَرْدًا وَ أَنْتَ خَيْرُ الْوارِثينَ ( 89 )

و زکریا را (یاد کن) هنگامى که پروردگار خود را خواند: پروردگارا، مرا تنها مگذار و تو بهترین ارث

 برندگانى(89)

فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ وَهَبْنا لَهُ يَحْيى وَ أَصْلَحْنا لَهُ زَوْجَهُآ إِنَّهُمْ كانُوا يُسارِعُونَ فِى الْخَيْراتِ وَ يَدْعُونَنا

رَغَبًا وَ رَهَبًا وَ كانُوا لَنا خاشِعينَ ( 90 )

پس او را اجابت كرديم و يحيى را به او بخشيديم و همسر او را برايش شايسته كرديم، اينان همواره دركارهاى  خیر  میشتافتند و ما را از روى رغبت و بيم میخواندند، و همواره براى ما فروتن بودند(90)

(کتاب آسمانی قرآن-نشانه۸۹ و  ۹۰ سوره انبیا)

پ.ن:

۱- انبيا با پيش آمدن هر مشكلى، به درگاه خداوند شتافته و گشايش آن را از پروردگار خويش خواستار میشدند.

۲-«نادى ربّه ربّ لا تذرنى»... ذكر كلمه «ربّ» و تكرار آن در دعا، درخواستها را با اجابت مقرون میسازد(تفسیر نور)

۳-هرگز از رحمت الهى مأيوس نشويم.خداوند حتّى به انسانى كهنسال همچون زكريا(ع) از همسرى نازا فرزند عنايت میكند

۴--«اصلحنا»...به معنی شايسته گردانيديم .منظور از شايستگى يافتن همسر زكريا اين است كه با اينكه او زنى پير بود و طبق موازين طبيعى نمیتوانست فرزندى بزايد، خداوند با عنايت خود یحیی را به او بخشید.(تفسیر نمونه)

۵-دست خداوند بسته نيست و میتواند زن نازا را هم شايسته بارورى گرداند.(تفسیر نور)

۶-توسل زكريا به اسم «خير الوارثين» متناسب با درخواست اوست كه از خدا خواهان فرزندى بود كه وارث او باشد و به همين مناسبت خدا را بهترين وارثان خواند چون خداوند وارث همه عالم و آدم است.

بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم

فَوَجَدَا عَبْداً مِّنْ عِبَادِنَا آتَيْنَاهُ رَحْمَةً مِنْ عِندِنَا وَعَلَّمْنَاهُ مِن لَّدُنَّا عِلْماً ( 65 )

قَالَ لَهُ مُوسَى هَلْ أَتَّبِعُكَ عَلَى أَن تُعَلِّمَنِ مِمَّا عُلِّمْتَ رُشْداً( 66 )

موسى بدو گفت : آيا تو را پيروى كنم كه به من از آنچه آموخته اى ، بياموزى تا باعث رشد و صلاح من باشد ( 66 )

(کتاب آسمانی قرآن-نشانه ۶۵ و  ۶۶ سوره کهف)

پ.ن:

۱- تشنگی و اشتیاق حضرت موسی‌(ع) در مقام پیامبری به فراگیری هرچه بیشتر علوم ، در این نشانه زیباست...

از کلیم حق بیاموز ای کریم        بین چه می‌گوید ز مشتاقی کلیم

با چنین جاه و چنان پیغمبری         طـالب خـضرم ز خـودبینی بری (حضرت مولانا)

 ۲-«هل اتبعک»....دریافت از آموخته‌های خضر در گرو پیروی از اوست ...

چون گـرفـتـنی پیر، هین تسلیم شو              هـم چو مـوسی زیـر حکم خضر رو

 ۳- موسی(ع) برای آموختن، خودسرانه به دنبال خضر راه نیفتاد،بلکه فروتنانه از استاد خود اجازه گرفت و پرسید: «هل اتبعک» آ‌یا به من اجازه می دهی؟

ثابت این راه مقیمی بود    همسفر خضر کلیمی بود

ناز بزرگانت بباید کشید        تا به بزرگی بتوانی رسید

 ۴-«ممّا علّمت» یعنی بعضی از اندوخته های علمی خود را به من بیاموز. اشاره به این است که موسی به مقداری که ظرفیت وجودش اجازه می‌دهد،در صدد بهره مندی از دانش خضر است.

 ۵- مسأله انتخاب  استاد و دليل راه در سير و سلوك الى اللّه به حدّى اهمّيّت دارد كه گاه انبياى الهى، در مقطع خاصّى نيز مأمور به اين انتخاب مى شـدند...

واین حرف بزرگی است!!!

  ۶-"من عبادنا" باید شیخ راه به مقام رفیع بندگی نائل آمده باشد.در تفاسير مختلف منظور از “عبد” را خضر(ع) دانسته‌اند.

 ۷-"آتیناه رحمه"استحقاق قبول حقایق و  آوردن آن را داشته باشد.

 ۸-"رحمه من عندنا" برخوردار بودن از رحمت خاص که کسی دیگر غیر از خدا در آن رحمت دخالتی ندارد

بنا به فرموده علامه طباطبایی منظور از رحمت نامبرده همان رحمت نعمت های باطنی است.

از این رو اگر خضر در برخی مصادیق و امور چیزهایی میداند که حضرت موسی (ع) از آن مطلع نیست، فضیلتِ مستقلی برای خضر (ع) محسوب نمیشود چون که تمام این دانشها از سوی خداست...

همان طور که میدانیم موسی (ع) پیامبر اولوالعزم است و حضرت خضر نه!

 ۹-"و علمناه من لدنا علما" چنین شیخ راهی دانشش از مقام لدن و از نزد خداوند متعال گرفته شده است.

"لدن" يعنى، نزد و حضور. اگر علمى با وساطت، حاصل شود، علم لدنى نخواهد بود. علم لدني مانند ساير علوم، داراي مسائل و موضوع نيست، بلكه علمي شهودي و حضوري است .

-دانش انسان می تواند تجربی و تعقّلی باشد و هم می تواند بر اثر نورانیت دل حاصل شود که این نوع علم را اصطلاحاً مکاشفه یا الهام و در حد بالایش علم لدنی می نامند.

-به گفته پیر هرات (خواجه عبدالله انصاری) این علم با ادراک عقلی و فهم حاصل نمیشود بلکه ادراک آن همان شهود آن است.یعنی راه کسب این علم شهودی است و این علم را برای کسی که فاقد آن است نمیتوان توصیف کرد

 ۱۰--خضر(ع) در ادب عرفاني، دليل، راهنما، پير و مرشد صوفيان است...

گذار بر ظلمات است خضر راهی کو           مباد کآتش محرومی آب ما ببرد(حضرت حافظ)

قطع این مرحله بی همرهی خضر مکن      ظلمات است بترس از خطر گمراهی(حضرت حافظ)

دریا و کوه در ره  و من خسته و ضعیف      ای خضر پی  خجسته مدد ده به همتم(حضرت حافظ)

۱۱- رکن اول از ارکان سلوک و عرفان هادی و چراغ راه است که بی هادی سلوک میسر نشود...

- به فرموده شیخ ابوالحسن خرقانی : «در ابتدا دو چیز بایست کرد: یکی سفر، یکی استادی بایست گرفت».

-حضرت مولانا در این باب میفرماید:

پير را بگزين که بي پير اين سفر            هست بس پر آفت و خوف و خطر
آن رهي که بارها تو رفته اي                بي قلاووز اندر آن آشفته اي
پس رهي را که نديدستي تو هيچ         هين مرو تنها ز رهبر سر مپيچ
گر نباشد سايه ي او بر تو گول              پس تو را سرگشته دارد بانگ غول
غولت از ره افکند اندر گزند                   از تو داهي تر در اين ره بس بدند

 ۱۲-علّامه طباطبايى وظائف سالك الى اللّه را كاركردن زير نظر استاد شمرده اند، اعم از استادان خاصّ الهى كه پيشوايان معصومند واستادان عام كه بزرگان پوينده اين راهند.

من نگویم خدمت زاهد گزین یا می فروش    هر که حالت به کند در خدمتش چالاک باش (حضرت حافظ)

 ۱۳-مولا علی (ع) در نهج البلاغه میفرماید : ((اءيّها النّاس استصبحوا من شعلة مصباح واعظ متّعظ؛ اى مردم چراغ دل را از شعله گفتار واعظى با عمل ، روشن سازيد!))

 ۱۴- استاد راه حضرت موسی از سمت خدا انتخاب شد ..اما انتخاب استاد راه در زمان ما بس دشوار است....

نقد صوفی نه همین صافی بی غش باشد           ای بسا خرقه که مستوجب آتش باشد(حضرت حافظ)

در این روزها رهزنان راه طریقت بسیارند....

رهزنان را رهنما پنداشتی             احمد و بوجهل چو هم داشتی

اشقیا را از اولیا نشناختی             دین و دنیا را از آن درباختی

رهزنی چون نام خود رهبر کند        عامیان را در هلاکت افکند( شیخ محمد شبستری-گلشن راز)

 -به قول حضرت مولانا:

همچو این شیخان باطبل و علم                         که نیند آگه زفقر از بیش وکم

لاف شیخی در جهان انداخته                           خویشتن را با یزیدی ساخته

 -بزرگان میفرمایند که رهروان راه الله نبايد به آسانى خود را به اين و آن بسپارند، و تا كسى را به قدر كافى آزمايش ‍ نكنند، خود را در اختيار آنها قرار ندهند...چون بسیارند شیادان راه سلوک که حرمت این منزلت راشکسته و خود را شیخ راه معرفی میکنند

صد فسون و مکر دارند در درون        مخلص و صادق نمایند از برون

۱۵-بی جهت نیست که اهل عرفان در فرهنگ ما عنایت ویژه ای نسبت به حکایت موسی و خضر در قرآن داشته اند. این بخش از متن مقدس، از زمرهء آن بخش هایی ست که به نحوی اعجاب برانگیز به این واقعیت اشاره می کند. چون خداوند یکی از بزرگ ترین پیامبران خودش را به عنوان نمونهء انسانی معرفی می کند، که علیرغم علم و دانش بسیارش – که به واسطهء آن لقب قانون گذاری برای قوم را از آن خود کرده بود – در برخی از امور محتاج بنده ای داناتر از خودش است!

 ۱۶-کلام آخر اینکه اگر رهرو  به مراحل “شریعت”  و باطن اسلام  عمل کند ، قلب شرایط لازم برای دریافت وارده های معنوی و باطنی را خواهد یافت که از آن تعبیر به “طریقت” شده است. و نهایت این راه هم چیزی جز رسیدن به “حقیقت” نیست.

    پیشکشی ناقابل به پیشگاه قطب حقيقي کائنات که وجود  نور مقدس رسو ل الله              

   است   که  بنا به آیه  "الرحمن علمه البیان " خداوند رحمان علم و بیان را بدو تعلیم داد 

                               و  معلم مستقيم   آن حضرت گشت. 

بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم

إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَر(1)  فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ(2)  إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ(3)

ما به تو کوثر( عطای بسیار) بخشیدیم (1)  حال که چنین است تنها برای پروردگار خود نماز بخوان و قربانی بکن(2)  بدون شک ، دشمن کینه توز تو بی خیر وبرکت خواهدبود (3)

 (کتاب آسمانی قرآن-سوره کوثر)

پ.ن:

۱-کوثر: از كثرت گرفته شده ،به معنى خير و بركت فراوان است .(تفسیر نمونه)

۲-اعطینا : از عطا به معنای مطلق بخشش است . .(تفسیر نمونه)

۳-فصل لربک : تنها برای خداوند سر سجده فرود آوردن

۴-وانحر:دست بلند كردن به طرف گردن در هنگام تكبير گفتن ، ذبح شتر(قربانی دادن و انفاق کردن)

۵-خداوند میفرماید در قبال این خیر کثیر (کوثر)که من به تو هدیه کردم...شکرش را به جای آور....

*قدم اول برای سپاس سر سجده برای پروردگارت فرود آر(فصل لربک..نماز بخوان) ...واین کار را فوری انجام بده.. « فصل » (حرف فاء برای تسریع است ).

*قدم دوم برای مخلوقات خداوند است(قربانی کردن و انفاق)زیرا سپاس هدیه گرفتن از خدا،  هدیه دادن به مردم است.(تفسیر نور)

۶-هر معنایی که در «نحر» منظور باشد چه قربانی کردن شتر و چه بالا بردن دو دست تا روبروی گلوگاه و یا جلو آوردن روی سینه - به هنگام تکبیرهای نماز، همه نشانه سپاسگزاری از نعمتهای خداوند است و نماز و نحر در صورتی می تواند اعلام سپاس باشد که فقط برای خدا و در جهت پروردگار جهان باشد(تفسیر نور)

۷-خداوند به وعده های خود عمل می کند . در سوره ی ضحی ، خداوند وعده ی عطا به پیامبر داده بود : و لسوف یعطیک ربک فترضی : پرورگارت در آینده عطایی خواهد کرد که تو راضی شوی . در این سوره می فرماید : ما به آن وعده عمل کردیم . (تفسیر نور)

۸-در اینکه منظور از کوثر، نهری است در بهشت، یا حوضی در محشر، یا ذریه و فرزندان زیاد، یا علمای امت، یا نبوت و قرآن، یا علم و حکمت یا ... نظریه های گوناگونی وجود دارد.

منظور هر کدام باشد، این خیر کثیر را خداوند به پیامبر اعطا کرده است

در ادامه ایشان میفرمایند که يعني اي پيامبر، به تو دختري داديم که اگر همه فضايل و سجاياي انساني را مجسم کنند، زهرا مي شود. اي پيامبر، به شکرانه اين نعمتي که به هيچ کس داده نشده و نخواهد شد، نماز بخوان و در هنگام تکبير، دستهايت را بلند کن که اين يک حالت خضوع است براي بنده و جلالتي است برا ي خدا!

۱۰-فخر رازی مفسر اهل سنت در تفسیر کبیر نوشته است:

" این سوره به عنوان رد بر کسانى نازل شده که عدم وجود اولاد را بر پیغمبر اکـرم خرده مى گرفتند، بنابراین معنى سوره این است که خداوند به او نسلى مى دهد که در طـول زمـان باقى مى ماند ... وامروزه هزاران هزار از فرزندان فاطمه در سراسر جهان پخش شدند"

۱۲-درست است که کوثر به پیامبر، اعطا و اهدا شد. ولی در حقیقت، خداوند متعال این کوثر را به بشریت و مخصوصاً جنس زن، عطا کرده است.

نزول چنین سوره‌اى و چنین تعبیر بلندى(کوثر) درباره فاطمه در عهد جاهلیت عربى که «زن» نه تنها از کم‌ترین حقوق انسانى برخوردار نبود، بلکه تولد دختر مایه ننگ و سرافکندگى بود و دختران، زنده به‌گور می‌شدند، نشانگر جایگاه ارزشمند زن در پیشگاه خداوند است...

 ۱۴-توهين به مقدّسات، توبيخ و تهديد سخت دارد. (مخالفان، با مرگ پسر پيامبر و داشتن پسران متعدّد براى خود، قضاوت كردند كه پيامبر ابتر است، ولى همه چيز برعكس شد!) 

- خداوند هم سبب ساز است هم سبب سوز. او مى‏تواند از يك فاطمه كوثر( نسل  فراوان)  بيافريند و مى‏تواند افرادى را كه پسران رشيد دارند به فراموشى بسپارد...

-ابتر بود عدوش وان منصبش نماند      در دیده کی بماند گر درفتد در او خس     (حضرت مولانا)

-کفران نمود بر نعمش دشمن او             تیغ‌ کینه از پی ‌کیفر زد

نشکفت اگر به طاعت ما چربد              ضربی‌ که شه به دشمن ابتر زد (قاآنی)

۱۵-حضرت مولانا در مثنوی مولوی در باب این سوره چنین زیبا  میفرماید:

مصطفی را وعده کرد الطاف حق        گر بمیری تو نمیرد این سبق

 من کتاب و معجزت را رافعم               بیش و کم کن را ز قرآن مانعم

من مناره پر کنم آفاق را                     کور گردانم دو چشم عاق را

چاکرانت شهرها گیرند و جاه                دین تو گیرد ز ماهی تا به ماه

 تا قیامت باقیش داریم ما                   تو مترس از نسخ دین ای مصطفا

    باشد که ملکه طهارت و پاکی،دختر محمد مصطفا(ص) ، فاطمه زهرا(س)

                        (که نور آسمان و زمین از نور اوست) قبول افتد...

وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى

و به زودى پروردگارت آن قدر به تو عطا خواهد كرد كه خشنود شوى!

(کتاب آسمانی قرآن-نشانه ۵ سوره ضحی)

پ.ن:

۱-در آغازين سال‏هاى بعثت پيامبر بود كه به مدت 15 روز فرشته وحى نيامد و آيه‏اى بر محمد (ص) نازل نشد. اين رويداد بهانه‏اى به دست شرك‏گرايان و ظالمان داد تا بر بافته‏هاى منفى و گزنده خود شدت بخشند، كه خداى محمد (ص) او را رها ساخته و به او خشم گرفته است. درست آن‏گاه بود كه اين سوره و آيات روح‏پرور آن فرود آمد.(تفسیر مجمع البيان)

۲- به روايات اهل بيت (ع) اميد بخش ترين آيه  قرآن ‌را‌ این آیه دانسته اند که ناظر ‌به‌ مقام شفاعت است

در حديثى از امام باقر (عليه السلام ) مى خوانيم : رسول الله فرمود: روز قيامت من در موقف شفاعت مى ايستم ، و آنقدر گنهكاران را شفاعت كنم كه خداوند گويد: ارضيت يا محمد؟!: آيا راضى شدى اى محمد؟! من مى گويم : رضيت ، رضيت : راضى شدم ، راضى شدم !

۳-اين بالاترين اكرام و احترام پروردگار نسبت به بنده خاصش محمد (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) است كه مى فرمايد: آنقدر به تو مى بخشيم كه راضى شوى ، در دنيا بر دشمنان پيروز خواهى شد و آئين تو جهان گير خواهد گشت ، و در آخرت نيز مشمول بزرگترين مواهب خواهى بود.(تفسیر نمونه)
 

۴-.بر حسب روايات فراوان "مقام محمود " كه در قرآن كريم به رسول اكرم(ص) وعده داده شده همين مقام شفاعت است.یک جنبه مهم از رحمت نبوی، شفاعت خواهی حضرت برای امت خویش می باشد.

وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَكَفَى بِاللَّهِ وَكِيلًا                                                                                       

 و بر خدا توكل كن ،   و تنها خدا برای اعتماد و  توکل کافی است

 (کتاب آسمانی قرآن-نشانه سوم سوره احزاب  )

 پ.ن:

۱- امام محمد غزالی در احیاء علوم الدین،توکل را به معنای اعتماد قلب ، فقط به وکیل دانسته . با توجه به این معنا توکل یعنی سپردن کار خویش به خدا،با همان اطمینان و جمعیت خاطری که انسان کار خود را به وکیل یا مباشر معتمد و با کفایت خویش می سپارد

 ۲-تكيه بر تقوا و دانش در طريقت كافري است   راهرو گر صد هنر دارد توكل بايدش(حضرت حافظ)

 ۳- فیض کاشانی با استناد به  این  آیه  شعر زیر را سروده است:

رفتم بخرابات توکلت علی‌الله                        وارستم از آفات توکلت علی‌الله

ز خرقه و سجاده و تسبیح گذشتم                 در کشف و کرامات توکلت علی‌الله

عزی بدر آوردم و بر خاک فکندم                      بر سنگ زدم لات توکلت علی‌الله

از آب و گل خویش سبک گشتم و رفتم            تا بام سموات توکلت علی‌الله

راه سفر طامه کبراست توکل                         تا چند ز طامات توکلت علی‌الله

گویم سخنی فیض اگرنه خرفی تو                  بگذر ز خرافات توکلت علی‌الله

۴-هر که یقین را به توکل سرشت       بر کرم الزوق علی‌الله نوشت(نظامی گنجوی-مخزن الاسرار )

 ۵- روزی جبرئیل بر پیامبر خدا صلی الله علیه و آله نازل شد. حضرت از او پرسید: ای جبرئیل! توکل چیست؟گفت: اینکه بدانی آفریده ها ـ به تنهایی ـ قادر به رساندن ضرر و یا نفع به تو نیستند و نیز نمی توانند از پیش خود ـ و بدون اذن خدا ـ چیزی به تو عطا کنند و یا چیزی را از تو باز دارند.

 و اذاسَئَلَكَ عِبادی عَنّی فَاِنّی قَریب اُجیبُ دَعوَةَ الدّاعِ اِذا دَعان فَلیستَجیبُوالی وَ لیؤمِنُوا بی لَعَلَّهُم یرشُدُون

[ای پیامبر!] هر گاه بندگان من از تو در مورد من سؤال كردند [بگو] من بسیار نزدیكم، هر گاه كسی مرا بخواند، اجابت می‌كنم پس به ندای من پاسخ دهند و به من ایمان آورند تا راه راست یابند

(کتاب آسمانی قرآن-نشانه ۱۸۶ سوره بقره)

پ.ن:۱-تمامي ضماير در آيه همان طور که با آبی مشخص کردم... به صورت مفردند .خداوند از موضع انعطاف و مهرورزي با بنده سخن مي‌گويد نه از موضع اقتدار، در عين حال كه قادر مطلق است..گوئی خداوند دنبال بنده می گردد، با ضمیر مفرد خود را مطرح می‌فرماید. و مي‌خواهد تا حدّ امكان او را به سوي خود جلب و جذب كند.

۲-خداوند هفت بار خود را با ضمیر مفرد بیان می فرماید، گویی بنده یک بار درِ خانه خدا را زده است و خداوند از 7 جهت جواب می دهد

آنگونه كه در احاديث قدسي نقل شده:  (وقتی بنده ام یک وجب به من نزدیک می‌شود یک زراع(چند وجب ) به او نزدیک می شوم)، (حديث قدسي)  

عاشق كه شد كه يار به حالش نظر نكرد  اي خواجه درد نيست وگرنه طبيب هست (حضرت حافظ)

۳-عبارت «عبادی»: وقتی بنده ای دنبال خداوند می‌رود جزو «عبادی» می‌شود دیگر بنده مال خداوند می‌شود و خداوند او را به خود منسوب می‌فرماید.

مژده بده، مژده بده! يار پسنديـد مـرا                  سايه او گشتم او برد به خورشيد مرا

پرتو ديدار خوشش تافته در ديده من                  آينه در آينه شد ديدمش و ديـد مرا

                                                                                                      هوشنگ ابتهاج

خواجه عبداله انصاری (پیر هرات )گوید: «الهی! اگر یک بار گوئی بنده من، از عرش بگذرد خنده من». گویی اشاره به همین عبارت  «عبادی»  دارد...

۴-در احاديث قدسي نقل شده است كه« اگر كساني كه از من رويگردان هستند مي‌دانستند چه اشتياقي براي برگشتن آنها به سوي خود دارم از شدت شوق قالب تهي مي‌كردند»

 بازآبازآ هر آنچه هستی بازآ         گر کافر و گبر و بت‌پرستی بازآ

این درگه ما درگه نومیدی نیست   صد بار اگر توبه شکستی بازآ  ( ابوسعید ابوالخیر)

 وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَآمَنُوا بِمَا نُزِّلَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَهُوَ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ كَفَّرَ عَنْهُمْ

سَيِّئَاتِهِمْ وَأَصْلَحَ بَالَهُمْ

و كـسـانـى كـه ايـمـان آورده ، اعـمـال شایسته انـجـام مـى دهـنـد و بـه آنـچـه بـر مـحـمـد نـازل شـده كه حق است و به راستى از ناحيه پروردگارشان است ايمان مى آورند خداوند گناهانشان را با مغفرت خود محو مى كند و و حال [و روز]شان (هم در دنیا و هم در آخرت ) را بهبود می بخشد .

(کتاب آسمانی قرآن-نشانه دوم سوره محمد)

پ.ن:۱-تکرار جمله آمَنُوا نشانه آن است که ایمان به محمد(ض ) و وحی باید هم وزن با ایمان به حق تعالی باشد...یعنی  بدون ايمان به آنچه بر پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) نازل شده هرگز ايمان به خدا تكميل نمى شود.اين احتمال نيز وجود دارد كه جمله اول اشاره به ايمان به خدا است ، و جنبه اعتقادى دارد، و جمله دوم اشاره به ايمان به محتواى اسلام و قرآن و  حضرت محمد است و جنبه عملى دارد.

۲-(بما نزل على محمد) اشاره به این است که سخنان حضرت محمد از سوی خدا به او وحی شده..وکلام خود ایشان نیست..بلکه از سرچشمه حق هست...

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت       به غمزه مسئله آموز صد مُدَرس شد  (حضرت حافظ)

آری ، عنايت ازلی برای اينكه آيت بودن اين كتاب و وحی بودنش بيشتر روشن شود آن را بر بنده‏ای از بندگانش فرود آورد كه يتيم ، چوپان‏ ، صحرا گرد و درس ناخوانده و مكتب ناديده بود

۳-دو پاداش براى مؤ منان صالح العمل بيان مى كند كه نخستين آنها پوشاندن لغزشها و بخشودگى خطاهائى است كه به هر حال هر انسان غير معصومى از آن خالى نيست ، و ديگر (اصلاح ) بال است ..

۴-(بال ) به معانى مختلفى آمده است به معنى حال ، كار، قلب ، و در مفردات به معنى (حالات پر اهميت ) است ، بنابراين (اصلاح بال ) به معنى تمام شئون زندگى و امور سرنوشت ساز مى باشد كه طبعا هم سعادتمندی  در دنيا را شامل است ، و هم نجات در آخرت را...

۵-این سوره با توجه به همین آیه که اسم مبارک حضرت محمد در آن ذکر شده است...نام گذاری شده 

۶-پیامبر(ص) در طول زندگانى خود، به پیامبر رحمت مشهور بود...اما تمام این لطف و رحمت‏ها،براى عموم نا آشناست. چه خوب است که در امور مادی و معنوی از ایشان مدد بگیریم...چون ایشان لقبی  دارند به نام سلطان دو جهان. (دو جهان مادی و معنوی و ماورایی)(دوکونین) ...بدین جهت این لقب را دارند چون حضرت حق ایشان را به  معراج برده و ازاسرارکائنات با خبرش ساخته است

۷-علّت اينكه حضرت محمّد را جداگانه ياد كرده است، و ايمان به او مخصوصا اشاره نموده است، تعظيم و تشريف آن حضرت بوده است، و نيز براى آنكه اهل كتاب ودیگر ادیان نگويند: ما بخدا و پيامبران و كتابهاى آسمانى خود ايمان آورده‏ايم و نیازی به ایمان به  پیامبر اسلام نیست .ایمان به محمد (ص) در واقع ایمان به هر آنچه از جانب حق سرچشمه میگیرد هست....پس یقین  به رسول اسلام به معنای ایمان به رسالت تک تک انبیا میباشدومحمد (ص) تکمیل کننده رسالت انبیا است ...همانطور که حضرت مولانا میفرماید:

نام احمد نام جملهٔ انبیاست          چونک صد آمد نود هم پیش ماست

شیخ اجل حضرت سعدی در باب این موضوع میفرماید:

آدم و نوح و خليل و موسى و عيسى             آمده مجموع، در ظلال محمد

شیخ عطار..رسول نور،محمد مصطفی را چنین توصیف میکنند :

إِنِّي أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى

منم پروردگار تو، نعلین( کفشهای خود) از خود به دور کن که اکنون در وادی مقدس طوی قدم نهاده ای

(کتاب آسمانی قرآن-نشانه ۱۲سوره طه)

پ.ن:

 ۱-رب از اسماى حسناى الهى است، و خداوند در اوّلين تجلّى بر حضرت موسى عليه السلام در این نشانه خودش را با اين نام به او معرفى فرمود. «انّى أنا ربّك»

«وادى المقدّس» به مكان دور از عيب و گناه اطلاق میگردد

«طوى» يعنى چيزى يا جايى كه با بركت آميخته شده است.

۲ -پیر هرات(خواجه عبدااله انصاری)در کتاب کشف الاسرار در ترجمه و تاویل این آیه میفرماید:

ای موسی!  كفش‌هایت را در آر، (دلت را از دوستی دو دنیا تهی ساز و خویش را تنها برای خدا نگه‌دار و از هر چه جز اوست جدا شو.) یگانه را یگانه باش … از دو گیتی بی‌زار شو تا نسیم انس از صحرای لم یزل (الهی) دمیدن گیرد

۳ـ  چون دو گیتی دو نعل پای تو شد              بر سر كوی هر دو را بگذار (حکیم سنایی غزنوی)

تفسیر و تأویل عارفانهٔ دو کفش، به دو دنیا؛ تأویلی است که در نوشتارهای عارفانه، رواج بسیار دارد ودر زبان عارفان «دوكفش» به «دو دنیا» تأویل شده و «كفش در آوردن» به معنی «ترك هر دو دنیا» دانسته شده است.

۴-این تأویل عارفانه در روایتی از حضرت ولی عصر ‌(عج)  در میزان الحكمة  چنین آمده است:

موسی در وادی مقدس طور با خدا نیایش كرد و گفت: پرودگارا! من دوستی خویش را تنها برای تو نهاده‌ام و دلم را از جز تو پاك شسته‌ام،خدا به او فرمود: كفش‌هایت را در آر. (یعنی اگر دوستی‌ات تنها برای من است و دلت از دوستی جز من پاك و شسته است، دیگران را از دلت بیرون كن.)

۵-مرحوم علامه مجلسي چند احتمال ذكر مي كند 1-. دستور داده شده تا نعلین را در بياورد تا پا به زمين اصابت كند و بركت وادي مقدس را بگيرد.2-پابرهنه بودن علامت تواضع است.3ـ مراد آن است كه قلبت را از حب اهل و عيال خالي كن 4ـ قلبت را از ذكر هر دو جهان خالي كن فقط به محبوب بيندش و او اين گونه عمل كرد تا توانست پا در آن سرزمين مقدس بگذارد

۶-حال که به وادی مقدّس گام نهاده ای، نعلین های عقلت را از پا بگشا که در این سرزمین تو را به محک عشق می سنجند.

 ۷-آداب اینکه بدون کفش باید وارد مکانهای مقدس شد..شاید با توجه به این آیه است... اين احترام به لحاظ ظاهری مکان نیست..بلکه به دلیل شرافت و تقدس ویژه مکانهای مقدس هست..شاید این پابرهنگی وسیله ای باشد تا از این مکانهایی که وادی قداست و نور  هستند ، برکت یابیم ..واین تنها فکر این بنده حقیر است در درستی صحت آن...الله اعلم

و انه هو اضحك و ابكى

وآن خداست که میخنداند و میگریاند...

(کتاب آسمانی قران- نشانه ۴۳ سوره نجم)

پ.ن:- تمامی این حالات (خنده و گریه) از تجلی صفات الهی است که بر انسان وارد میشود...زیرا حق تعالی خنداندن  و گریاندن را به خود نسبت میدهد...

-خنده و گريه عشاق ز جايی دگر است  می‌سرايم به شب و وقت سحر می‌مويم(حضرت حافظ)

-در این باب حضرت مولانا میفرماید:

خنده از لطفت حکایت میکند  گریه از قهرت شکایت میکند

این دو پیغام مخالف در جهان   از یکی دلبر روایت میکند

 -مفسر بزرگ علامه طباطبایی هم می فرماید:"خدای تعالی تنها کسی است که خنده را در شخص خندان وگریه را در شخص گریان ایجاد کرده است و این منافات ندارد با اینکه ما خنده و گریه را به خود انسانها نسبت میدهیم، برای اینکه نسبت خنده و گریه و کلا هر کار دیگر به انسان به خاطر این است که قائم به انسان است ولی نسبت دادن آن به خدای تعالی به خاطر این است که خدا آن را خلق و ایجاد کرده است و بین این دو نسبت فرق بسیار است."

وَ الصُّبْحِ إِذا تَنَفَّس

و سوگند به صبح هنگامى که تنفس کند!

(کتاب آسمانی قران-نشانه ۲۱ سوره  تکویر)

پ.ن:۱- شاید اشاره ایست به عظمت سحر...تا جایی که خداوند به تنفس صبح سوگند یاد میکند.

۲-گفته اند كه سحر وقت مسافرت رهروان است و نسيم آن چون دم عيسوى علاج بيماران

۳-  وقت ثمر رسيده يعنى سحر رسيده              بيدار باش بيدار قم ايها المزمل

 مستانه گريه سر كن ، غم از دلت بدر كن        هشيار باش هشيار قم ايها المزمل

۴-در شعرحضرت حافظ سحر زمان بیداری، آگاه شدن و پی بردن به رازهای ناشناخته است

۵-خیزید و مخسبید که هنگام صبوح است   استاره روز آمد و آثار بدیدیم (حضرت مولانا)

۶- پس رو به شفق آر اگر طایر روزی       کز سوی شفق چون نفس صبح دمیدیم(حضرت مولانا)

وَفِي أَنفُسِكُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ ‏

 در  درون  خودِ شما  است . مگر نمي‌بينيد ؟‏

(کتاب آسمانی  قرآن - نشانه ۲۱ سوره ذاریات )

پ.ن: ۱- درک  مفهوم  استاد درون است.. كه اكثريت در خارج از خود جستــجويش ميكنند ...

 ۲- راه خدای تعالی در زمین نیست، در آسمان نیست.  در بهشت و عرش نیست، طریق اللّه در باطن تو است «و فی انفسكم» این باشد، طالبان خدا، او را در خود جویند، زیرا كه او در دل باشد و دل در باطن ایشان باشد».(عین القضات  همدانی)

۳-  خود واقعی( self ) تجلی خداوند است.خود درونی همان خدای واقعی است.و این ریشه و نقطه عطف همه ادیان هست.

۴ - صوفی بزرگ منصور   (حلاج) گفته است" انا الحق "،آن من ( انا ) آگاهی ناب از حضور روح خداوند در درونش هست

۵-  در جهــان بيهــوده مي‌جستم تــو را      خــود تو در جــان عــراقي بـوده‌ي  ( عراقی)

۶-  مـرو بـه خـانـهٔ اربـاب بی مـروّت دهـر     كه گنج عافیتت در سرای خویشتن است (حضرت حافظ)

۷- بیرون ز تو نیست هرچه در عالم هست        از خود بطلب هرآنچه خواهی كه تـویی ( نجم دایه)

اِنّا عَرَضنا الاَمانَةَ علی السَّمواتِ و الارْضِ و الجبالِ فَاَبَیْنَ اَنْ یَحْمِلْنَها وَ اَشْفَقْنَ مِنها وَ حَمَلَها

الاِنسانُ اِنَّهُ کانَ ظلُوما جَهولاً

ما امانت را بر آسمانها و زمين و كوه‏ها عرضه داشتيم، آنها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسيدند،
اما انسان آن را بر دوش كشيد ،براستى انسان پس ستمكارى نادان بود.(چون قدر اين مقام عظيم را نشناخت و به خود ستم كرد)!

(کتاب آسمانی قرآن- نشانه ۷۲ سوره احزاب )

پ.ن:۱- آسمان بار امانت نتوانست کشید      قرعه ی کار به نام من دیوانه زدند (حضرت حافظ)

       ۲- نپذیرفت آسمان بار امانت                  که عاشق بود و ترسید از خطایی ( حضرت مولانا)

       ۳- باري كه گردون عاجز ز حملش            جز ما ضعيفان حامل ندارد   (حضرت حافظ)

       ۴- بار امانتش به دل و جان کشیده ایم      در بارگاه عزت با بار می رویم  ( نجم رازی )

وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِن بَنِي آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ قَالُواْ بَلَى شَهِدْنَا أَن تَقُولُواْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هَذَا غَافِلِينَ

و به یاد آر هنگامی که خدای تو از پشت فرزندان آدم ذرّیّه آنها را برگرفت و آنها را بر خودشان شاهد ساخت که آیا من پروردگار شما نیستم؟ همه گفتند: بلی، ما  به خدایی تو گواهی دهیم. (و ما این گواهی گرفتیم) که دیگر در روز قیامت نگویید: ما از این واقعه غافل بودیم.

(کتاب آسمانی قرآن - نشانه ۱۷۲ از سوره اعراف)

پ.ن:۱- این یاد آوری همه را در "بزم الست"، همکیش  و دارای خدای واحد میکند، عارفان آنرا " باده وحدت" گفته اند

۲-دوش ديدم كه ملائك در ميخانه زدند/ گل آدم بسرشتند به پيمان زدند

۳-در این نشانه  نکته عجیبی در باب شناخت خود و خودشناسی هست اگر چه به صورت رمز مانند بیان شده است. می گوید: " « اشهدهم علی انفسهم »" ...قرآن می گوید خدا خود انسان را به خودش ارائه داد.. خودش را شاهد بر خودش گرفت، یعنی گفت خودت را ببین ! « اشهدهم علی انفسهم » تا بشر خودش را دید، خدا گفت: « الست بربکم؟ »...

ذَلِكَ الْكِتَابُ لَا رَیبَ فِیهِ هُدًى لِلْمُتَّقِینَ

آن  کتاب که در آن هیچ شکی نیست و  مایه هدایت پرهیزگاران است.

                                                                     (کتاب آسمانی قرآن - نشانه دوم  سوره بقره)

 دعاهایم وقف توست.

این روز ها پرسه فرشتگان رو اطرافت حس می کنی؟

چکنم من، چکنم من، که بسی وسوسه مندم

                                            گه ازین سوی کشندم، گه از آن سوی کشندم

از کشاکش چو کمانم ، بکف گوش کشانم

                                           قدر از بام در آید ، چو در خانه ببندم

نفسی آتش سوزان ، نفسی سیل گریزان

                                           ز چه اصلم، ز چه نسلم، به چه بازار خرندم

نفسی همره ماهم ، نفسی مست الهم

                                           نفسی یوسف و چاهم، نفسی جمله گزندم

نفسی رهزن غولم، نفسی تند و ملولم

                                           نفسی زین دو برونم، که بران بام بلندم

به خدا  گر  بگریزی ،  قدح  مهر بریزی

                                            چه شود ای شه خوبان، که نهی گوش به پندم

هله ای اول  و  آخر ، بده آن باده ی  فاخر

                                           که شد این بزم منور به تو ای عشق پسندم

.... مولانا ....

• بگو بار خدايا تويى كه فرمانفرمايى ، هر آن كس را كه خواهى فرمانروايى بخشى و از هر كه خواهى فرمانروايى را باز ستانى و هر كه را خواهى عزت بخشى و هر كه را خواهى خوار گردانى همه خوبيها به دست توست و تو بر هر چيز توانايى .

• شب را به روز در مى‏آورى و روز را به شب در مى‏آورى و زنده را از مرده بيرون مى آورى و مرده را از زنده خارج مى‏سازى و هر كه را خواهى بى‏حساب روزى مى‏دهى .

(کتاب آسمانی قرآن-سوره آل عمران)

• مخصوص میگرداند برحمتش آن را که میخواهد وخدا است صاحب فضل بزرگ
•                                                                    (کتاب آسمانی قرآن-سوره آل عمران)
                                             

 آیا تا به حال شده جایی نشته باشی ویک دفعه دلت بخواد برای کسی که دوستش داری یه کاری انجام بدی که خوشحال بشه؟این خداوند است!او با شما صحبت میکند

آیا تا به حال شده که تنها ومستاصل بشی وطوری که هیچ کس نباشه تا با او حرف بزنی؟این خداوند است!میخواهد که شما با او حرف بزنید

آیا تا به حال شده به کسی فکر کنی که مدتها از او خبری نداری ُ یه هو بعد یه مدت کوتاه اونو ببینی و یا تماس تلفنی از طرف خود همون شخص داشته باشی؟این خداوند است!

                            هیچ چیز به اسم تصادف واتفاق وجود نداره

آیا تا به حال چیزهای خارق العاده رو بدون اینکه درخواست کرده باشیددریافت کردید:در حالی که توانایی پرداخت هزینه آن رو نداشته باشید؟این خداوند است!او از خواسته قلبی ما خبر داره

آیا فکر میکنی این متن رو تصادفی خوندی؟نه این طور نیست!

این خداوند است!و۰۰۰۰