مهمان دوستی آقای همسر

من نمیدونم  با این حس قوی مهمانداری آقای همسرم چه کنم؟ دم  به دم مهمان دعوت میکند و البته همه زحمتشم برای منه. 

یا من خیلی درونگرا هستم  یا آقای همسر خیلی برون گرا تشریف دارند. خلاصه هر کسی رو که می بینه یا دو روزه همکارشه میگه فلان روز بریم بیرون و منم باید تمام کارا رو با پخت و پز انجام بدم. البته خودشم اصلا وقت نداره که یک ذره کمک کنه. نمیتونه به درخواستهای افرادی که هیچ سنخیتی هم با خانواده ما ندارند مثلا متاهل نیستند یا نمیشناسیمشون هم نه بگه. انگار خدا مارو آفریده تا در خدمت دیگران اونم از نوع مهمانداری باشیم. 

البته منم میخوام که هفته ای یه بار مهمانی باشد ولی با کسی که یه چیزی یاد بگیری و من انتخاب بکنم و هدف دار و ادامه دار باشه این ارتباط نه اینکه فقط ارتباط بی هدف و یک ارتباط صرف برای همان جلسه. 

از بس مهمانی دادم که هیچ وقت به جلسه دوم نکشید اونم برای افراد ناشناس  خسته شدم.